Limerick Tunnel

De 5 tunnelelementen van de Shannon tunnel in Limerick werden tegelijkertijd gebouwd in een gietbekken gelegen in de noordelijke aanloop, het 1e element lag het dichtst bij de rivier en het 5e was het verst van de rivier verwijderd. Na voltooiing van de tunnelelementen werd het bassin overstroomd en werden de elementen op de bodem van het bassin gehouden door de ballasttanks te vullen.

De onderdompelingen werden gedaan met een snelheid van één element per week en waren sterk afhankelijk van het getijdenvenster. Het verschil in getijdenwaterstand kan bij springtij oplopen tot 5,5m. Daarom moesten drijf- en onderdompeling in één sessie gebeuren, zo niet zouden de tunnelelementen bij laag water in het gietbekken aan de grond lopen. Voor het laatste tunnelelement was speciale aandacht nodig vanwege de grote transportafstand. Om tijd te winnen werd dit element tijdelijk ondergedompeld op de secundaire steunen op een afstand van 1,5 m van zijn eindpositie. De twee achterste steunpennen werden eruit gehaald en het element werd neergezet door het dalende waterpeil. Bij opkomend tij dreef het element weer omhoog en ging de laatste onderdompeling verder. In de eindpositie stak het achterste uiteinde van dit vijfde element bij laag water boven water uit.

Gekoppeld aan de grote getijdenwaterstandsverschillen waren de hoge stroomstromen op de dompellocatie. Een transversaal liersysteem werd gebruikt om de tunnelelementen op hun plaats te houden. Vanwege milieuproblemen konden de dwarslieren niet op de oevers op een grotere afstand van de bouwzijde worden geplaatst. Ze bevonden zich op een platform bij de kistdam van de gietbekkens en de draden werden door ankerpunten in de rivier naar de tunnelelementen geleid.

De fundering van de Limerick-tunnel werd gecreëerd door zandstromend zand en een droge sluitverbinding werd gecreëerd, zodat de noordelijke benadering direct kon worden gebouwd in verbinding met het laatste tunnelelement.